Problem nietrzymania moczu jest schorzeniem dotykającym prawie 2/3 świeżo upieczonych mam. Popuszczanie moczu w tym przypadku nie ogranicza się tylko i wyłącznie do pierwszych tygodni po porodzie (przypadłość może utrzymywać się przez kilka miesięcy, a nawet lat). Według statystyk niemal 30% kobiet cierpi na inkontynencję nawet do pięciu lat po porodzie.
Głównym powodem nietrzymania moczu po porodzie jest słabe napięcie mięśni i wiązadeł dna macicy. Chodzi tu przede wszystkim o te, które podtrzymują dolny odcinek układu moczowego oraz rodnego. Mięsień łonowo - guziczny, który jest odpowiedzialny za proces zamykania się cewki moczowej (gdy jest rozluźniony, przy zwiększeniu się ciśnienia w jamie brzusznej dochodzi do wydostania się moczu na zewnątrz).
Na możliwość wystąpienia NTM wpływa wiele czynników:
Powodem inkontynencji może być także otyłość. Tak istotne jest dlatego dbanie o prawidłową wagę w trakcie trwania ciąży.
Nietrzymanie moczu jest dużym dyskomfortem dla kobiety - mamy, która nie może w pełni cieszyć się macierzyństwem, ciągle zastanawiając się, czy nie przytrafi się jej przykry ,,mokry incydent".
Takie czynności jak:
Mogą wywołać niekontrolowany proces wydostania się moczu na zewnątrz (tzw. wysiłkowe nietrzymanie moczu). Ilość wydostającego się moczu może ograniczyć się do kilku kropli, czasem jednak jest to dużo większa ilość.
Co ma robić kobieta dotknięta NTM? Przede wszystkim nie denerwować się i zgłosić swój problem lekarzowi ginekologowi, który jeżeli uzna to za konieczne, skieruje do urologa. Ten po przeprowadzeniu specjalistycznych badań zaleci najskuteczniejszą formę leczenia.
Ważne! Inkontynencja jest w pełni wyleczalna.
Oprócz specjalistycznego leczenia, kobieta sama może również przedsięwziąć pewne kroki, mające na celu pozbycie się tej wstydliwej i dokuczliwej przypadłości.
Podstawą są ćwiczenia mięśni Kegla, warto zacząć je wykonywać już po porodzie. Łatwo owe mięśnie zlokalizować. Wystarczy podczas pobytu w toalecie, powstrzymać strumień moczu poprzez nagłe zaciśnięcie mięśni, po czym następnie popuścić je po kilku sekundach - to są właśnie mięśnie Kegla.
W trakcie ćwiczeń należy pamiętać o głębokim oddychaniu (w ten sposób dotlenia się mięśnie). W całym procesie bardzo istotna jest systematyka. Należy wykonywać ćwiczenia kilka razy w ciągu dnia (można je robić w każdym miejscu i w każdej pozycji). Należy pamiętać, aby ćwicząc mięśnie, zbytnio ich nie obciążać.
Ważne! Efekty nie są widoczne natychmiast. Trzeba na nie cierpliwie poczekać., powinny pojawić się po miesiącu.
Przez kilka pierwszych tygodni po porodzie wskazane jest:
Powyższe działania pozwolą na uregulowanie wypróżnień i pozbycie się problemu zaparć.
W miarę nabierania po porodzie sił, warto rozpocząć intensywniejsze ćwiczenia m.in.
W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia ,,mokrego incydentu", warto odpowiednio ułożyć grafik dnia:
Czasem ćwiczenia mięśni Kegla w pełni pomagają w pozbyciu się inkontynecji. Niestety są przypadki, gdy trzeba skorzystać z bardziej specjalistycznych środków.
Metod leczenia NTM jest kilka.
Farmakoterapia - polega ona na podawaniu pacjentce leków antycholinergicznych, których zadaniem jest zwiększenie pojemności pęcherza oraz hamowanie niekontrolowanych skurczy (niestety owe środki działają tylko w trakcie przyjmowania i nie zapewniają całkowitego wyleczenia przypadłości).
Elektrostymulacja mięśni dna macicy - odbywa się za pomocą specjalnej elektrody dopochwowej oraz aparatu generującego prąd ,,tens". Celem terapii jest pobudzenie mięśni do skurczu, przy zastosowaniu prądu elektrycznego o określonych parametrach.
Elektrostymulację pacjentka może również stosować w domu. Na rynku są dostępne elektrostymulatory do ,,użytku domowego". Sesja z takim urządzeniem trwa 20 - 30 minut. Należy ją wykonywać codziennie. Prąd stosowany w tej formie elektroterapii jest niskiej częstotliwości (bezpieczny), ale na tyle silny, aby pobudzić mięśnie do pracy.
Ważne! Kobiety często nieumiejętnie ćwiczą mięśnie Kegla (omyłkowo zaciskając na przykład mięśnie pośladków). Domowy elektrostymulator wyklucza pomyłkę (umieszczona w pochwie sonda ćwiczy właściwe mięśnie).
Biofeedback (biologiczne sprzężenie zwrotne) - stożkowate wkładki oraz baloniki dopochwowe umieszcza się w pochwie, pomagając w ten sposób odnaleźć mięśnie, które należy pobudzić do ćwiczeń. Jest to nauka świadomego kurczenia i świadomej relaksacji mięśni dna macicy.
Laseroterapia - polega na fototermicznym obkurczaniu ścianek pochwy. Światło lasera stymuluje włókna kolagenowe śluzówki, powodując tym samym proces ich namnażania oraz wzmocnienia.
Wstrzyknięcie okołocewkowe - jest nowoczesną, mało inwazyjną metodą leczenia. Zabieg polega na iniekcji substancji wypełniającej w okolice szyi pęcherza moczowego, w celu przywrócenia prawidłowego usytuowania cewki moczowej. Wstrzykiwany preparat jest w pełni bezpieczny (nie wchłania się, nie uszkadza błony śluzowej cewki moczowej, nie wchodzi także w interakcje z okolicznymi tkankami, tylko tworzy z nimi anatomiczną całość).
Zabieg operacyjny - należy do rozwiązań ostatecznych, gdy wszelkie metody leczenia zawiodą. Zabieg polega na plastyce krocza, pochwy, bądź też cewki moczowej. Do najczęstszych zabiegów należy m.in. operacja pętlowa, implanty. .
Źródła: P. Radziszewski, P. Dobroński ,,Nietrzymanie moczu. Lekarz radzi", Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2008 rok, parenting.pl, https://www.tourmedica.pl/artykuly-medyczne/metody-leczenia-nietrzymania-moczu/ wylecz.to.pl
→ Krwawienia w ciąży
→ Basen w ciązy
→ Opiekunka cieżarnej
→ Ciąża zagrożona
→ Masaż ciążowy
→ Cukrzyca ciażowa
Strona startowa
Dodaj do ulubionych
DRUKUJ